Σημαντική προϋπόθεση για την απόκτηση θετικής αυτοεκτίμησης είναι η ικανότητα του παιδιού να αντιλαμβάνεται πως το βλέπουν οι άλλοι και να κάνει σύγκριση ανάμεσα στην αυτοεικόνα και στις προσδοκίες που πιστεύει ότι έχουν οι άλλοι γι αυτό.

 Οι κυριότερες πρακτικές κατευθύνει που μπορούν να ακολουθήσουν οι γονείς είναι οι εξής:

-         Να εφαρμοστούν συνεπείς και σταθερές τακτικές ανατροφής οι οποίες ενθαρρύνουν την αυτόνομη ανάπτυξη. Πρέπει να αποφεύγονται τα δυο άκρα, της αυταρχικής συμπεριφοράς και της υπερβολικής ανεκτικότητας.

-         Να αποφεύγουν τη σύγκριση της επίδοσης του παιδιού με αυτή των αδελφών ή άλλων παιδιών.

-         Να χρησιμοποιούν συχνά τον έπαινο και με αυτό να αμείβουν  τα υπάρχοντα θετικά χαρακτηριστικά  του παιδιού και τις επιθυμητές συμπεριφορές του παιδιού.

-         Να παρέχουν στο παιδί ευκαιρίες για κοινωνικές δραστηριότητες και για επιτυχία στις δραστηριότητες αυτές.

-         Να φροντίζουν ώστε η δικαιολογημένη ανησυχία και η απογοήτευση τους για τις δυσκολίες του παιδιού να μη μετατρέπονται σε θυμό.

-         Να έχουν οι ίδιοιοι ως οικογένεια κοινωνικές επαφές, ώστε να αποτελούν για το παιδί τους πρότυπα προς μίμηση.

-         Τέλος, να αναζητούν έγκαιρα βοήθεια από έναν ειδικό αν οι δυσκολίες φαίνονται σοβαρές.

 

 

 

Όταν οι γονείς δείχνουν στοργή και ενδιαφέρον στο παιδί. και ενθαρρύνουν την ανεξαρτησία του, δίνοντας του πρωτοβουλίες και αναθέτοντας του ευθύνες ανάλογα με την ηλικία του, τότε το εκπαιδεύουν στο να μάθει να αναλαμβάνει την ευθύνη του εαυτού του.

 Η διαδικασία αυτή χρειάζεται να ξεκινήσει από πολύ νωρίς, ώστε όταν το παιδί μπει στη διαδικασία της μάθησης, να μπορεί να δράσει αυτόνομα και να πιστέψει ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνο του.
Σημαντική προϋπόθεση για την απόκτηση θετικής αυτοεκτίμησης είναι η ικανότητα του παιδιού να αντιλαμβάνεται πως το βλέπουν οι άλλοι και να κάνει σύγκριση ανάμεσα στην αυτοεικόνα και στις προσδοκίες που πιστεύει ότι έχουν οι άλλοι γι αυτό.
 Οι κυριότερες πρακτικές κατευθύνει που μπορούν να ακολουθήσουν οι γονείς είναι οι εξής:
-    Να εφαρμοστούν συνεπείς και σταθερές τακτικές ανατροφής οι οποίες ενθαρρύνουν την αυτόνομη ανάπτυξη. Πρέπει να αποφεύγονται τα δυο άκρα, της αυταρχικής συμπεριφοράς και της υπερβολικής ανεκτικότητας.
-    Να αποφεύγουν τη σύγκριση της επίδοσης του παιδιού με αυτή των αδελφών ή άλλων παιδιών.
-    Να χρησιμοποιούν συχνά τον έπαινο και με αυτό να αμείβουν  τα υπάρχοντα θετικά χαρακτηριστικά  του παιδιού και τις επιθυμητές συμπεριφορές του παιδιού.
-    Να παρέχουν στο παιδί ευκαιρίες για κοινωνικές δραστηριότητες και για επιτυχία στις δραστηριότητες αυτές.
-    Να φροντίζουν ώστε η δικαιολογημένη ανησυχία και η απογοήτευση τους για τις δυσκολίες του παιδιού να μη μετατρέπονται σε θυμό.
-    Να έχουν οι ίδιοιοι ως οικογένεια κοινωνικές επαφές, ώστε να αποτελούν για το παιδί τους πρότυπα προς μίμηση.
-    Τέλος, να αναζητούν έγκαιρα βοήθεια από έναν ειδικό αν οι δυσκολίες φαίνονται σοβαρές.



Όταν οι γονείς δείχνουν στοργή και ενδιαφέρον στο παιδί. και ενθαρρύνουν την ανεξαρτησία του, δίνοντας του πρωτοβουλίες και αναθέτοντας του ευθύνες ανάλογα με την ηλικία του, τότε το εκπαιδεύουν στο να μάθει να αναλαμβάνει την ευθύνη του εαυτού του.
 Η διαδικασία αυτή χρειάζεται να ξεκινήσει από πολύ νωρίς, ώστε όταν το παιδί μπει στη διαδικασία της μάθησης, να μπορεί να δράσει αυτόνομα και να πιστέψει ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνο του.



Μερικές χρήσιμες συμβουλές:

-    Να είμαστε ανοιχτοί στις αλλαγές και να ακούμε περισσότερο
-    Να έχουμε υπομονή και να δίνουμε στα παιδιά καθώς και στον εαυτό μας το χρόνο που χρειάζεται για να αλλάξουμε και να προσαρμοστούμε.
-    Να δοκιμάζουμε νέες τεχνικές και να αξιολογούμε τα αποτελέσματα..
-    Να δείχνουμε εμπιστοσύνη στο παιδί.
-    Να ενισχύεται την αυτενέργεια του.
-    Να παίρνεται στα σοβαρά τα συναισθήματα του.
-    Να συζητάτε μαζί του και να απαντάται στα ερωτήματα του
-    Οι υποχωρητικοί γονείς είναι εξίσου «κακοί» με τους αυστηρούς
-    Βάζετε σαφή όρια και κανόνες που να μην παραβιάζονται εύκολα.
-    Αγαπάτε και αποδεχθείτε το παιδί σας ακόμη και όταν η συμπεριφορά  του σας εξοργίζει
-    Μην καταδικάζετε τον εαυτό σας για όποια λάθη κάνετε στην διαπαιδαγώγηση του παιδιού σας.